Jak planuje się chirurgiczne leczenie łysienia? Od czego zależy liczba zabiegów i liczba potrzebnych przeszczepów?
W leczeniu przeszczepem włosów niezwykle ważne jest, aby wyobrażenia i oczekiwania pacjenta były zgodne z możliwościami technicznymi i zmysłem estetycznym chirurga wykonującego zabieg. Proces leczenia niezwykle rzadko jest jednorazowym zabiegiem. Dobry efekt uzyskuje się, gdy pacjent może całkowicie zaufać chirurgowi, a ten dysponuje właściwą wiedzą w zakresie leczenia łysienia.
Po konsultacji i decyzji o chirurgicznym leczeniu należy określić liczbę zabiegów, rozmieszczenie przeszczepów, a przede wszystkim ostrożnie zaplanować i wcześniej narysować przednią linię włosów. Rysując linię włosów, należy wziąć pod uwagę indywidualne cechy twarzy pacjenta: wysokość i szerokość czoła, rozstaw oczu, kolor i grubość włosów oraz różnicę pomiędzy barwą włosów a kolorem skóry.
Jeżeli twarz jest okrągła, linia włosów winna być bardziej pozioma. Delikatne zaznaczenie zakoli nadaje nowej linii włosów bardziej naturalny wygląd. Linia powinna przebiegać w sposób nieregularny i z reguły 1-2 cm powyżej oczekiwanej linii sugerowanej przez pacjenta. Powinna ona zawierać tylko przeszczepy z pojedynczymi mieszkami włosowymi, ponieważ tylko wtedy można uzyskać jej naturalny wygląd.
Liczba proponowanych przeszczepów podczas jednego zabiegu i podczas całego leczenia zależy od wielu czynników, przede wszystkim jednak od wielkości łysiny lub obszaru przerzedzonego oraz od grubości i koloru włosów. Prawidłowa gęstość włosów wynosi najczęściej 2 włosy na mm2. U przeciętnej osoby utrata 50% włosów może być zupełnie niezauważalna. Oznacza to, że osiągnięcie gęstości dwóch włosów na 2 mm2 w obszarze czołowym daje zupełnie naturalny wygląd. W dalszym obszarze, za okolicą czołową, gęstość mniejsza niż 50% oryginalnej gęstości daje wrażenie wystarczającego porostu. Naturalny wygląd włosów po leczeniu chirurgicznym zależy od właściwej dystrybucji mikro- i miniprzeszczepów. l tak, w strefie czołowej umieszcza się mikro-przeszczepy zawierające pojedyncze włosy w odstępie 1 mm. Idąc dalej ku tyłowi, umieszcza się mini-przeszczepy zawierające 3-4 mieszki włosowe w odstępach 2 mm. Korekcja cofniętych skroni nie jest wskazana szczególnie w ich dolnej połowie, gdyż włosy na skroniach są delikatne, jasne i cienkie, a pobrane donorowe włosy są ciemniejsze i grubsze. Nawet zastosowanie mikroprzeszczepów zawierających pojedyncze mieszki włosowe daje w tej okolicy nienaturalny efekt. Wykonanie w tej strefie przeszczepu włosów jest dopuszczalne jedynie w przypadkach pourazowych lub po radio- i chemioterapii.
Zwykle wykonanie jednorazowego przeszczepu włosów nie daje pożądanego efektu. Uzyskanie dobrego, naturalnego efektu po jednym zabiegu jest możliwe tylko przy cienkich, delikatnych włosach, gdy są one siwe lub jasne, bądź gdy łysienie jest niewielkie i dotyczy starszych pacjentów. Najczęściej konieczne jest wykonanie dwóch zabiegów w obrębie tego samego obszaru. Daje to lepszy efekt estetyczny i poprawia gęstość włosów. W przypadkach dużych powierzchni bezwłosych możliwe jest wykonanie kilku zabiegów, łączonych często z zabiegami redukującymi łysinę centralną, tzw. scalp reduction. Niezwykle rozważnie należy planować leczenie u młodych mężczyzn, u których łysienie potoczy się dalej. Należy wykreować taką linię włosów jak u pacjentów starszych z bardziej zaawansowanym łysieniem. Przede wszystkim nie wolno zapomnieć, by wypełniając nawet małe zakola, umieścić też przeszczepy w okolicy czołowej. W ten sposób zapobiegnie się w przyszłości dość komicznemu wyglądowi, istnieniu dwóch charakterystycznych trójkątnych wysepek włosów po obu stronach czoła.