Wśród wielu ważnych zagadnień związanych z chorobą nowotworową jest również to, aby jak najszybciej powrócić do normalnego życia. Z powodu zdiagnozowania raka piersi, 5-7% kobiet doświadcza depresji i emocjonalnego cierpienia związanego z zagrożeniem życia. Zwykle dotyczy to kobiet, które poddają się bardzo radykalnym sposobom leczenia, np. obustronna mastektomia.
Kobiety po mastektomii często otrzymują chemię, mają poczucie, że ich życie seksualne jest gorsze i cierpią z powodu własnego wyglądu. Dotychczasowe badania pozwalają jedynie w niewielkim stopniu poznać, jak pacjentki te przystosowują się społecznie, jak zmienia się ich nastrój, jak radzą sobie w związkach czy pracy zawodowej.
Niezaskakującym faktem jest wysoki stopień zakłócenia w sferze seksualnej, który powoduje ostatecznie problemy małżeńskie i rodzinne. Dane statystyczne podają, że pomimo tych trudności małżeństwa nie rozpadają się, stają się nawet bardziej satysfakcjonujące i trwalsze. Okazuje się również, że na więź partnerską ma wpływ sposób postrzegania siebie i własnego ciała, bowiem te pacjentki, które są bardziej optymistyczne i czują się bardziej atrakcyjne postrzegają swoich partnerów jako zdolnych do wspierania. Ostatnie doniesienia statystyczne podają, że rozpad małżeństwa ma miejsce wówczas, gdy problemy w związku były już wcześniej, przed wystąpieniem choroby.
Rekonstrukcja piersi jest jedną z opcji poprawy wyglądu pacjentki po całkowitej mastektomii. Jest jednak wiele powodów aby wierzyć, że zabieg ten nie w pełni odbudowuje wizerunek ciała sprzed choroby i nie rozwiąże innych psychospołecznych problemów czy wahań nastroju. Razem z wszystkimi zawiłościami związanymi z przebiegiem leczenia (wybór odpowiedniego czasu, najlepszej metody, rekonwalescencja, powikłania, dodatkowe operacje korygujące) najważniejsze jest to, aby konsultacja była przeprowadzona z wielką uwagą i troską, a pacjentka otrzymała wszystkie szczegółowe informacje dotyczące leczenia i miała odpowiedni czas, aby przyswoić sobie ten temat i rozważyć opcje leczenia.
Niewątpliwie, poziom cierpienia związany z przebytą chorobą lub jej realnym zagrożeniem (w przypadku mastektomii profilaktycznej) jest znaczący i w związku z tym jest wskazane przeprowadzenie oceny psychospołecznego funkcjonowania pacjentki. Ocena ta może obejmować badanie nastroju, określenie symptomów depresji, jakości życia, postrzegania siebie i własnego ciała, etc. Informacje te w znacznym stopniu ułatwiają zapewnienie właściwej opieki nad pacjentką, która poddaje się rekonstrukcji piersi oraz wpływają na jej proces przystosowawczy i adaptacyjny.
Mgr Alicja Grupka
psychoterapeuta