Podpowięziowe powiększanie piersi

Implanty piersiowe są stosowane w chirurgii plastycznej piersi od 1960 roku za sprawą dwóch amerykańskich chirurgów – Thomasa Dilon Cronin i Franka Judson Gerow. Wspólnie z firmą Dow Corning Corporation rozpowszechnili implanty silikonowe, które wprowadzane pod gruczoł piersiowy pozwalały na korygowanie kształtu i wielkości piersi.

Bardzo szybko ten rodzaj operacji stał się jedną z najbardziej popularnych procedur w chirurgii plastycznej. Dość szybko, w 1967 roku Grifith, a w 1968 roku Dempsey i Latham zaproponowali wszczepianie implantów piersiowych pod mięsień piersiowy większy. Miało to poprawić wygląd piersi poprzez pokrycie implantów własnymi tkankami o większej grubości. Jednocześnie dobre ukrwienie mięśnia piersiowego miało zmniejszyć ryzyko infekcji i tworzenia się torebki włóknistej dookoła implantów.

Modyfikację tej metody wprowadził w 2001 John Tebbetts i nazwał techniką Dual Plane, która zakładała, że tylko pewna część implantu była pokryta mięśniem piersiowym. Bezspornie takie rozwiązanie, stosowane powszechnie do dziś, pozwala na uzyskiwanie bardzo dobrych wyników zabiegów powiększania piersi. Obarczone jest jednak kilkoma mankamentami, z których najbardziej dokuczliwym jest ANIMACJA, czyli nienaturalna zmiana kształtu piersi podczas poruszania kończyną górną.

W 1998 roku, brazylijski chirurg plastyk, prof. Ruth Maria Graf zaproponowała technikę podpowięziową, która wykorzystuje wszystkie zalety wszczepiania implantów pod gruczoł i pod mięsień jednocześnie eliminując wady obu tych technik.

Anatomia powięzi mięśnia piersiowego większego

Powięź mięśnia piersiowego większego jest strukturą łącznotkankową grubości od 0,2 mm do 1,14 mm, pokrywającą mięsień piersiowy większy i oddzielającą go od gruczołu piersiowego. Jest ona bardzo dobrze ukrwiona i unerwiona. Odpreparowana od mięśnia piersiowego jest na tyle elastyczna, że pozwala na wprowadzenie pod nią implantów piersiowych o rozmiarach zgodnych z preferencjami pacjentki.

Wskazania do wszczepiania implantów w przestrzeń podpowięziową

Podstawowym warunkiem wykorzystania przestrzeni podpowięziowej jest odpowiednia grubość tkanki podskórnej i gruczołowej piersi. Sprawdzamy ją przy pomocy tzw. „pinch testu”, który w górnej części piersi powinien mieć co najmniej 2 cm. Jeśli pacjentka spełnia ten warunek to można wszczepiać implanty w przestrzeń podpowięziową bez obawy, że ich kontur będzie widoczny na powierzchni piersi. Doskonałym sprzymierzeńcem tej techniki są miękkie implanty okrągłe.

Technikę podpowięziową stosuję się najczęściej z następujących wskazań:

• niedorozwój gruczołu piersiowego
• zanik tkanki gruczołowej i tłuszczowej piersi bez opadania lub z umiarkowanym opadaniem
• u kobiet uprawiające kulturystykę
• po zabiegu podniesienia piersi
• w korekcji piersi tubularnych
• w symetryzacja piersi po jednostronnej mastektomii z rekonstrukcją prepectoralną
• w czasie wymiany implantów szczególnie z powodu „animacji”
• celem zapobiegania zjawisku obniżania się implantów typu „bottoming out”
• celem zapobiegania zjawisku „double bubble” lub w zabiegach korygujących tę deformację
• w zabiegach korekcyjnych piersi u osób zmieniających płeć – Transgender

Zalety techniki podpowięziowej

Powiększanie piersi techniką podpowięziową pozwala na uzyskanie bardzo naturalnych piersi o konsystencji i mobilności podobnej do piersi naturalnych. Zastosowanie tej metody całkowicie eliminuje zjawisko animacji piersi.

Animacja piersi po wszczepieniu implantów pod mięsień piersiowy większy

Brak animacji po wszczepieniu implantów w przestrzeń podpowięziową

Do innych bezspornych zalet wszczepiania implantów w przestrzeń podpowięziową zalicza się:

• zdecydowanie mniejszy ból po operacji
• szybszy powrót do pełnej aktywności fizycznej i ćwiczeń siłowych
• zdecydowanie mniejsze ryzyko obniżania się implantów – „bottoming out” oraz deformacji dolnego bieguna piersi typu „double-bubble”
• małe ryzyko rozwoju torebki włóknistej dookoła implantów
• w przypadku konieczności wycięcia torebki włóknistej dookoła implantu zabieg jest zdecydowanie bezpieczniejszy

CORAZ WIĘKSZA LICZBA PACJENTEK DOCENIA ZALETY PODPOWIĘZIOWEJ TECHNIKI WSZCZEPIANIA IMPLANTÓW PIERSIOWYCH.

Najlepiej zalety tej techniki ilustrują przykłady: