Kształt i wielkość pośladków zależy od budowy kości miednicy, przyczepiających się do nich mięśni pośladkowych, pokrywającej je tkanki tłuszczowej oraz skóry stanowiącej zewnętrzną powłokę tej okolicy ciała. Budowa kośćca miednicy jest odmienna u kobiet i u mężczyzn. Również w obrębie jednej płci zauważa się różnice osobnicze. Podstawowym elementem stanowiącym o kształcie pośladków jest mięsień pośladkowy wielki (musculus gluteus maximus).
Jest on zbudowany z silnych pasm mięśniowych rozpoczynających się od powięzi piersiowo-lędźwiowej, powierzchni przyśrodkowej talerza kości biodrowej, bocznego brzegu kości krzyżowej i guzicznej oraz więzadła krzyżowo-guzowego. Mięsień przebiega skośnie ku dołowi i bocznie kończy się w głębokiej warstwie pasma biodrowo-piszczelowego powięzi szerokiej uda oraz przyczepia się do guzowatości pośladkowej kości udowej. Funkcja mięśnia pośladkowego wielkiego są wielorakie, jest on najsilniejszym prostownikiem stawu biodrowego, a poza tym uczestniczy w rotacji zewnętrznej uda, jego przywodzeniu i odwodzeniu. Jego podstawowym zadaniem jest utrzymanie pionowej postawy ciała. Jego grubość i napięcie w sposób zasadniczy wpływają na tzw. jędrność pośladków. W mniejszym stopniu wspomagają jego funkcję estetyczną mięśnie: pośladkowy średni (musculus gluteus medius) i mały (musculus gluteus minimus).
Tkanka tłuszczowa pokrywająca pośladki może przybierać różne rozmiary. Jej dystrybucja zależy od względów etnicznych, predyspozycji genetycznych, płci, nawyków żywieniowych i ruchowych. W krajach afrykańskich, szczególnie w RPA, można bardzo często spotkać kobiety o bardzo obfitych pośladkach. Również osoby o znacznej otyłości charakteryzują się znacznie rozbudowaną tą okolicą ciała. W obu przypadkach jest to najczęściej spowodowane nadmierną ilością tkanki tłuszczowej.
Budowa skóry odgrywa także istotne znaczenie w postrzeganiu pośladków. Jej wiotkość, rozstępy powodują znaczne obniżenie ich atrakcyjności.
Rola pośladków w życiu kobiet i mężczyzn jest nie do przecenienia. Spotyka się opinie, że atrakcyjny biust stanowi „magnes” który zwraca uwagę mężczyzn na kobiety, natomiast to, co czyni związek trwałym to właśnie atrakcyjność kobiecych pośladków. Co ciekawe również kobiety przywiązują znaczną uwagę do wyglądu męskich pośladków na równi z kształtnym torsem, sprężystą sylwetką i szarmanckim zachowaniem.
Niedorozwój mięśni pośladkowych powoduje że pośladki stają się płaskie i rozluźnione.
Natomiast utrata masy ciała powoduje nie tylko spadek objętości pośladków, ale także ich opadanie i deformację.
Przystępując do korekcji pośladków, musimy dążyć do przywrócenia im właściwych proporcji. Zasadniczo, pośladki powinny być nieco węższe w górnej części i poszerzać się ku dołowi. Ważne jest, by ich kontur zewnętrzny przebiegał łagodnym łukiem z delikatnie zaznaczonymi biodrami. Można przyjąć, że obrys pośladków powinien przypominać kształtem odwrócone serce. Zbytnie poszerzenie konturu na górze, lub na dole, kwadratowy obrys pośladków, słabo zaznaczona talia są wskazaniem do korekcji.
Równie istotny jest profil pośladków. Powinien mieć on równomiernie zaokrąglony kształt z punktem największej projekcji w połowie jego wysokości. Połączenie pośladków z tylną powierzchnią ud zwane fałdem podpośladkowym powinno mieć charakter kąta rozwartego o gładkim obrysie. Wszelkie uwypuklenia w tej okolicy zaburzają urodę pośladków. Szczególnie dotkliwy jest brak projekcji pośladków. Płaskie, obwisłe i wiotkie pośladki są najczęstszym wskazaniem do podjęcia działań by przywrócić im atrakcyjny kształt.
Najlepszym sposobem uzyskania atrakcyjnego kształtu pośladków jest prowadzenie zdrowego trybu życia opartego na rozsądnej diecie, popartej właściwą aktywnością fizyczną.
Powszechnie dostępne są informacje na temat racjonalnej diety i ćwiczeń wzmacniających mięśnie pośladkowe.
Jednak gdy te metody zawiodą, lub nastąpiło już trwałe zdeformowanie tej okolicy ciała, wówczas trzeba szukać pomocy w zabiegach chirurgicznych.
Do najczęstszych metod stosowanych w korekcjach talii, bioder i pośladków należą zabiegi lipoplastyczne (liposukcja i przeszczep tkanki tłuszczowej) lub korekcje z użyciem implantów pośladkowych. Odrębnym zagadnieniem jest tzw. lift pośladków.
Liposukcja polega na „rzeźbieniu” ludzkiego ciała poprzez usuwanie nadmiaru tkanki tłuszczowej w sposób rozsądny i bezpieczny. Służą do tego celu odpowiednio skonstruowane kaniule połączone z aparatem ssącym. Aktualnie stosowane są różnego rodzaju urządzenia, których zalety często są wyolbrzymiane. Najważniejsze bowiem we właściwym przeprowadzeniu zabiegu liposukcji jest doświadczenie i zmysł plastyczny chirurga. W zależności od rozmiaru korekcji, zabieg liposukcji jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Okres rekonwalescencji jest najczęściej krótki, a ostateczne efekty można oceniać po upływie trzech miesięcy.
Korygując pośladki korzysta się także z przeszczepu własnej tkanki tłuszczowej. Zabieg polega na pobraniu tłuszczu z innych okolic ciała, odpowiednim przygotowaniu tkanki mającym na celu jej oddzielenie od elementów niepożądanych, takich jak olej oraz składniki krwi, a następnie wszczepieniu w okolice korygowane. W przypadku pośladków, tkankę tłuszczową podaje się w większej ilości w różne warstwy tej okolicy. Wszczepianie jej w tkankę podskórną ma ograniczoną skuteczność, natomiast podawanie w mięśnie pośladkowe przynosi lepszy efekt. Należy jednak zachować tutaj szczególną ostrożność ze względu na ryzyko wystąpienia zatorów tłuszczowych (łac. embolia adiposa).
Efekt końcowy
Ostatecznego efektu korekcji pośladków można spodziewać się po trzech miesiącach. Blizny pooperacyjne bledną w ciągu 10-12 miesięcy. Ostateczny efekt operacji w dużym stopniu zależy od stanu wyjściowego tej okolicy i może odbiegać od oczekiwań pacjenta. Miarą sukcesu tej operacji jest uzyskanie poprawy w stosunku do stanu wyjściowego, a nie uzyskanie stanu idealnego.