Co oznacza pojęcie łysienia androgenowego? Czym różni się problem łysienia u kobiet i mężczyzn?
Łysienie androgenowe jest chorobą uwarunkowaną genetycznie (autosomalną dominującą), przekazywaną z pokolenia na pokolenie, zwykle dziedziczoną przez męską część rodu. Ten typ łysienia dotyczy aż 87% wszystkich przypadków łysienia u mężczyzn i tylko 8% wszystkich przypadków łysienia u kobiet. U rasy białej androgenowy typ łysienia występuje cztery razy częściej niż u rasy czarnej. W populacji białej łysienie występuje u ok. 30% mężczyzn do 30. roku życia i u prawie 50% w wieku powyżej 50. roku życia. Proces łysienia jest procesem długotrwałym. Osiwieć można czasem w ciągu jednej nocy, wyłysieć natomiast – nie tak szybko. Zwykle proces wypadania włosów trwa od 15 do 25 lat, a bardzo rzadko krócej niż 5 lat. Obliczono, że średnio rocznie u mężczyzny łysiejącego wypada około 5% włosów.
Nadmierne wypadanie włosów jest spowodowane wydłużeniem okresu telogenu, z jednoczesnym skróceniem czasu anagenu oraz zmniejszeniem stosunku obu faz – anagenu do telogenu -z prawidłowego 12:1 do nieprawidłowego 5:1. W wyniku tych zmian dochodzi do tzw. miniaturyzacji mieszków włosowych.
Różnice w łysieniu uwarunkowanym genetycznie pomiędzy kobietami a mężczyznami spowodowane są odmiennym metabolizmem androgenów (testosteronu). U mężczyzn metabolizm testosteronu jest bezpośredni. W wyniku działania enzymu 5-alfa-reduktazy testosteron przechodzi w dihydrotestosteron (DHT), który odpowiedzialny jest za wypadanie włosów skóry głowy. U kobiet metabolizm ten jest nieco dłuższy. Początkowy metabolit dehydroepiandrosteron (DHEA) przechodzi w androsteron, a następnie w testosteron. Dalsza droga metabolizmu jest identyczna Jak u mężczyzn.
Przed wypadaniem włosów kobiety chroni przemiana androstendionu w hormon żeński – estron, przeważająca nad przemianą w hormon męski – testosteron. Za ten metabolizm odpowiedzialny jest enzym aromataza. Obniżenie jego aktywności powoduje takie samo łysienie kobiet, jak u mężczyzn.
Wielokrotnie jednak łysienie u kobiet ma charakter objawowy, a najczęstszą jego przyczyną są guzy przysadki i nadnerczy. Dlatego niezmiernie ważna i konieczna jest konsultacja ginekologa i endokrynologa, zanim przystąpimy do chirurgicznego leczenia łysienia u kobiet.