Znamiona to rozmaite nieprawidłowości rozwojowe skóry o charakterze wrodzonym lub pojawiające się w późniejszym okresie życia. Wyróżniamy znamiona naskórkowe, melanocytowe (barwnikowe), wywodzące się z gruczołów łojowych i potowych oraz znamiona naczyniowe.
Najczęściej spotykamy znamiona barwnikowe (naevus pigmentosus) o rozmaitym zabarwieniu, od barwy skóry zdrowej do ciemno-brązowej, o powierzchni gładkiej lub zrazikowej, niekiedy owłosionej. Mogą one rozrastać się do dość znacznych rozmiarów.
Wszelkie zmiany na skórze, szczególnie w obrębie okolic odsłoniętych narażonych na długotrwałe działanie promieni słonecznych (plecy, ramiona, szyja, twarz), należy usuwać. Wskazaniem do wycięcia jest nagłe ich pojawienie się, szybki rozrost i objawy podrażnienia (swędzenie, zaczerwienienie). Chociaż ryzyko rozwoju czerniaka skóry w ich obrębie jest niewielkie to jednak osoby o jasnej karnacji opalające się na kolor czerwony lub osoby z wywiadem rodzinnym występowania raka skóry powinny zdecydować się na ich wycięcie.
Znamiona naskórkowe (naevus epidermalis) to twarde zmiany o linijnym i jednostronnym ułożeniu o barwie skóry niezmienionej lub o brunatnym odcieniu. Pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i utrzymują się trwale. Należy je usunąć chirurgicznie lub przy pomocy krioterapii, ewentualnie laseroterapii.
Brodawki łojotokowe (verruca seborrhoica) to łagodne zmiany skóry często o nierównej powierzchni i uszypułowane. Umiejscowione najczęściej na tułowiu, twarzy i grzbietach rąk. Pojawiają się w wieku dojrzałym i u osób starszych.
Znamiona i brodawki usuwa się w znieczuleniu miejscowym, z tzw. marginesem otaczających zdrowych tkanek. Ranę zeszywa się kilkoma szwami pojedynczymi oraz dla wzmocnienia dodatkowo zakłada się plastry tzw. steril – stripy. Cięcia wykonuje się zgodnie z liniami skóry by pozostawić jak najmniejszą, minimalnie widoczną bliznę. Po tygodniu usuwa się szwy. Wycięte tkanki wysyła się do badania histopatologicznego.