Piegi szczególnie często obserwuje się u pacjentów o jasnym odcieniu skóry. Z reguły pojawiają się przed 3 rokiem życia. Piegi są plamami jasnobrązowymi o średnicy około 3 mm, występującymi głównie w obrębie twarzy, ale mogą również być zlokalizowane w okolicy dekoltu, ramion oraz przedramion.
W zależności od intensywności ekspozycji na promieniowanie słoneczne, piegi wykazują różny stopień natężenia barwy. Im bardziej dana osoba jest eksponowana na promieniowanie słoneczne, tym odcień piegów jest ciemniejszy. Nigdy jednak nie będą tak ciemne jak plamy soczewicowate. Jedną z cech różnicujących plamy soczewicowate i piegi jest fakt, że piegi zanikają przy braku stymulacji promieniowaniem UV (np. w okresie zimowym).
Piegi są zmianami łagodnymi, nieulegającymi transformacji nowotworowej[1]. Uważa się natomiast, że są markerem uszkodzeń słonecznych skóry przez słońce. Tym samym ich obecność może sugerować ryzyko nasilonego nowotworzenia w obrębie skóry indukowanego przez promieniowanie UV[2].
Piegi nie wymagają leczenia, lecz dla niektórych są defektem kosmetycznym. Najmniej inwazyjną metodą, poza makijażem, jest stosowanie kremów wybielających, zawierających kwas kojowy oraz hydrochinon. Osobno lub jednocześnie z w/w preparatami można zastosować kremy zawierające kwas witaminy A, który stosowany regularnie przez dłuższy czas powoduje zblednięcie piegów. Podejmuje się też próby leczenia piegów przez stosowanie alfa-hydroksykwasów. Skuteczniejszymi metodami leczenia są krioterapia lub laseroterapia, ale wiążą się z ryzykiem bliznowacenia. Obecnie najlepsze efekty, nawet bez bliznowacenia, osiąga się przy zastosowaniu lasera rubinowego oraz innych laserów o długim impulsie, emitujących światło zielone[3]. W celu usunięcia piegów można również stosować technikę resurfacingu, wymagającą kilkakrotnych powtórzeń, jednak w rzadkich przypadkach może to doprowadzić w danej lokalizacji nawet do hyperpigmentacji. Po zabiegach terapeutycznych wskazane jest stosowanie ochrony przeciwsłonecznej, ponieważ ogniska melanocytowe mają tendencję do pojawiania się w tym samym miejscu w kolejnym sezonie letnim.