Diagnostyka „anti-aging” w dużym stopniu przypomina diagnostykę, jaką przeprowadza się w normalnym gabinecie lekarskim.
Duże znaczenie ma zarówno zebranie wywiadu, jak i badanie przedmiotowe pacjenta. Bada się krew, mocz, a nawet ślinę. Często oznaczany jest poziom niektórych hormonów, które mają tendencję do spadku wraz z wiekiem, jak IGF-1 (insulinopodobny czynnik wzrostu-1), którego wydzielanie związane jest z hormonem wzrostu. Sporo uwagi poświęca się testosteronowi (hormon męski), estradiolowi (hormon żeński) progesteronowii DHEA-S (siarczan dehydroepiandrosteronu). W celu zapobiegania rozwijaniu się chorób oznacza się także poziom glukozy, insuliny, ocenia gospodarkę lipidową, homocysteinę, poziomy antyoksydantów we krwi itp. Diagnostyka może również dotyczyć badania gęstości kości w kierunku występowania osteoporozy oraz oceny kompozycji ciała (procentowej zawartości masy mięśniowej i tłuszczowej). Uzyskane wyniki ukierunkowują właściwą terapię.
dr n. med. Anna Modelska-Ziółkiewicz