Twarz kobiety i mężczyzny różnią się znacznie od siebie. Wynika to z charakterystycznej dla danej osoby budowy anatomicznej, odmienności fizjologicznej oraz psychicznej obu płci.
Zmiany wyglądu twarzy związane z upływem czasu, procesami chorobowymi czy uwarunkowaniami genetycznymi toczą się w sposób powolny lecz systematyczny i dotyczą obu płci. W obecnych czasach zarówno mężczyźni jak i kobiety dbają o dobry stan zdrowia i młody wygląd.
Według danych statystycznych ASAPS (American Society of Aesthetic and Plastic Surgery) w roku 2012 spośród 9 mln procedur z dziedziny medycyny i chirurgii estetycznej wykonanych w USA, aż 9% było wykonanych u mężczyzn, co daje około 800 000 procedur.
Ocenia się, że motywacją dla kobiet do wykonywania zabiegów estetycznych jest chęć ładnego wyglądu oraz podniesienia atrakcyjności seksualnej. Dla mężczyzn natomiast młodszy wygląd jest ważny dla poprawienia samopoczucia i zwiększenia możliwości bycia „zwycięzcą” w rywalizacji o pozycje w społeczeństwie. Mężczyzna o młodszym wyglądzie w hierarchii społecznej jest postrzegany za lepszego, silniejszego i lepiej sytuowanego.
Różnice anatomiczne twarzy kobiety i mężczyzny to przede wszystkim odmienna budowa skóry, tkanki tłuszczowej podskórnej, układu mięśniowo-powięziowego oraz struktury kostnej. U mężczyzn skóra jest grubsza, twardsza i bardziej szorstka, z mniejszą zawartością tkanki tłuszczowej. Większa i silniejsza jest struktura kostna oraz mięśniowa, ale też silniejsza mimika twarzy, co powoduje powstawanie głębszych zmarszczek i bruzd.
Twarz kobiety kształtem przypomina serce z wydatną okolicą kości policzkowych, gładkim czołem, brwiami wyżej uniesionymi po bocznych stronach w kształcie łuku, małym nosem i pełnymi ustami. U kobiet stosunek górnej części twarzy do dolnej jest większy niż u mężczyzn.
Idealna twarz męska ma nieregularny, kanciasty kształt z zaznaczonymi brzegami kostnymi i mięśniami, kwadratową linią żuchwy oraz ostrymi kątami żuchwy i brody. Brwi są mocne i ułożone poziomo, często złączone ze sobą. Usta są szerokie, a policzki, brodę i szyję pokrywa rozległy zarost. Proporcje twarzy męskiej w stosunku do twarzy kobiecej są odwrócone z przewagą dolnej jej części.
Z biologicznego punktu widzenia proces starzenia się ciała ludzkiego jest indywidualny, a jego podstawą jest profil hormonalny. U mężczyzn znaczenie ma bilans androgenów. Z wiekiem poziom androgenów ulega stopniowemu zmniejszeniu, co ma wpływ na objawy somatyczne starzenia się ciała, a w kolejności na zachwianie bilansu psychologicznego, czego konsekwencją są problemy natury estetycznej. Pojawia się problem łysienia androgenowego, stopniowy zanik tkanki tłuszczowej twarzy, przemieszczanie się ciał tłuszczowych policzków i powiek ku dołowi. Na twarzy powstają fałdy, bruzdy, zmarszczki, a ciężka skóra zaczyna obwisać. Skóra twarzy staje się cieńsza, bardziej sucha, mniej elastyczna, na jej powierzchni widoczne są coraz liczniejsze piegi, przebarwienia oraz popękane drobne naczynka krwionośne.
U kobiet proces starzenia zauważalny na skórze twarzy uwarunkowany jest poziomem hormonów żeńskich, estrogenów i związanym z nimi procesem menopauzy. Estetyczne objawy starzenia się twarzy kobiety to zauważalny nadmiar obwisłej skóry w okolicy kątów żuchwy tzw. chomików, które pojawiają się z powodu jednoczesnego zanikania tkanki tłuszczowej policzków i struktury tkanki kostnej kości policzkowych. Większe zmiany zachodzą w środkowej części twarzy, a mianowicie pojawia się nadmiar skóry powiek górnych, obniża się poziom linii brwi, deformują się i zmieniają powieki dolne. Zaznaczają się trzy charakterystyczne zagłębienia : dolina łez, zapadnięte policzki oraz fałdy nosowo-wargowe. Zmiany w obrębie dolnej części twarzy to szerokie, ale już nie pełne usta, zanik czerwieni wargowej, opadające kąciki ust i odznaczająca się bruzda brody.
Medycyna estetyczna pozwala na zastosowanie działań profilaktycznych tak by objawy procesu starzenia się skóry uchwycić w początkowym etapie, a proporcje twarzy i jej prawidłową objętość zachować jak najdłużej. Leczenie powinno dawać jak najbardziej naturalny wygląd oraz być bezbolesne i pozbawione powikłań.
Z reguły mężczyźni są w stanie ponieść spore koszty leczenia lecz najważniejsze dla nich jest żeby efekt był widoczny jak najszybciej i utrzymywał się jak najdłużej. U kobiet proces leczenia może być powolny, długotrwały i niezauważalny przez otoczenie. Kobiety lepiej akceptują dolegliwości bólowe związane z leczeniem oraz jego powtarzalności. A wszystko dlatego, że mężczyźni pragną być zdrowi i silni, kobiety młode i atrakcyjne.
Tekst napisano w oparciu o artykuł: Ekaterina Gutop: “Volumetric considerations when treating the male versus female face”. Prime, International Journal of Aesthetic and Anti-ageing Medicine; April/ May 2013 Volumetric 3 issue