Trądzik zwyczajny i blizny potrądzikowe.
Trądzik jest jedną z najczęstszych chorób skóry rozpoczynających się w okresie dojrzewania. Aż u 50% osób może utrzymywać się w wieku dorosłym. Obecnie uważa się, że trądzik jest chorobą przewlekłą a nie jedynie samoograniczającym się stanem występującym u nastolatków. U 30% pacjentów z trądzikiem mogą w przyszłości powstać blizny potrądzikowe.
Przyczyny trądziku
Wśród najważniejszych czynników wpływających na powstanie trądziku należy wymienić wytwarzanie łoju przez gruczoły łojowe, zasiedlenie gruczołów łojowych przez bakterie Propionibacterium acnes, zmiany w procesie keratynizacji oraz uwalnianie mediatorów zapalnych w skórze.
Trądzik – Objawy kliniczne
W zależności od nasilenia choroby w przebiegu trądziku obecne są zaskórniki zamknięte, zaskórniki otwarte, grudki, krosty, guzki, ropnie, torbiele i przetoki. Z reguły na skórze stwierdza się jednocześnie kilka rodzajów wykwitów. W następstwie zmian trądzikowych obserwuje się przebarwienia oraz blizny.
Leczenie trądziku
Leczenie trądziku jest konieczne w celu ograniczenia aktywności choroby i zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia bliznowacenia potrądzikowego. Powstanie trwałych zmian potrądzikowych na twarzy może być przyczyną zaburzeń emocjonalnych.
Leczenie trądziku jest przewlekłe. Polega przede wszystkim na stosowaniu preparatów o działaniu miejscowym a okresowo, w przypadku nasilenia zmian, leków doustnych.
1) Leczenie miejscowe jest wystarczającym sposobem leczenia u 60% pacjentów z trądzikiem. Preparaty o działaniu miejscowym działają przeciwzaskórnikowo, przeciwłojotokowo, przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie.
Grupy preparatów stosowanych w leczeniu miejscowym:
a – pochodne witaminy A
b – kwas azelainowy
c – nadtlenek benzolu
d – antybiotyki
2) W przypadku cięższych postaci trądziku lub braku efektu podczas leczenia miejscowego należy włączyć leczenie ogólne.
Grupy preparatów stosowanych w leczeniu ogólnym:
a – leki hormonalne
b – antybiotyki
c – pochodne witaminy A
3) W niektórych przypadkach można zastosować leczenie wspomagające w postaci chemicznego złuszczania naskórka (peelingi chemiczne).
Zmiany potrądzikowe
1) Przebarwienia potrądzikowe
W leczeniu przebarwień potrądzikowych dobre efekty uzyskuje się w wyniku zastosowania peelingów chemicznych lub laseroterapii.
2) Blizny potrądzikowe
W wyniku bliznowacenia w przebiegu trądziku mogą powstawać zarówno blizny przerostowe jak i blizny zanikowe.
I. W leczeniu blizn przerostowych można zastosować:
a – żele silikonowe
b – zamrażanie ciekłym azotem
c – ostrzykiwanie kortykosteroidami
II. W leczeniu blizn zanikowych można zastosować różne rodzaje zabiegów w zależności od charakteru blizny.
W przypadku leczenia licznych, ale płytkich blizn warto jest spróbować peelingi chemiczne, które kilkakrotnie powtarzane w określonych odstępach czasu dają dobre efekty.
Inną metodą stosowaną w leczeniu tego typu blizn jest laseroterapia laserem frakcjonującym, która powoduje powstanie drobnych, szybkogojących się uszkodzeń naskórka i skóry właściwej. Podobny efekt można uzyskać w leczeniu blizn metodą wykorzystującą dermaroller.
Dermaroller to obracająca się szczoteczka pokryta igłami o odpowiedniej wielkości. Mechaniczne, drobne uszkodzenia naskórka lub skóry właściwej powodują szybką regenerację skóry.
Głębokie blizny wymagają leczenia operacyjnego. W zależności od charakteru zmian blizny potrądzikowe leczy się dermabrazją, tzw. metodą subcision (podcięciem blizny) oraz przeszczepami prawidłowej skóry w miejsce blizn (punch grafting).
Wszystkie powyżej wymienione metody wymagają znieczulenia miejscowego.
