Jednym z najczęstszych stanów chorobowych paznokci stóp jest paznokieć wrastający. Od czego zależy występowanie tego schorzenia i jak je leczyć?
Wrastający paznokieć (łac. unguis incarnatus) jest schorzeniem zazwyczaj dotyczącym palucha i występującym zwłaszcza u młodych osób. Przyczyną wrastającego paznokcia jest zwykle ucisk zbyt ciasnych butów wywierany na tkanki miękkie otaczające brzegi paznokcia. Zaginające się brzegi płytki paznokciowej początkowo drażnią okoliczne tkanki wału paznokciowego, a następnie zaczynają w nie wrastać. Pojawia się ból, obrzęk i stan zapalny. Towarzyszy im też niewielki wyciek treści surowiczo-ropnej spod zakażonej ziarniny pokrywającej wał okołopaznokciowy. Wrastający paznokieć często współistnieje z grzybicą, nadpotliwością stóp, szponowatością palców i cukrzycą. Nieumiejętne obcinanie paznokci może odgrywać znaczną rolę w etiologii tego schorzenia.
Leczenie wrastającego paznokcia może być zachowawcze lub operacyjne. W przypadku mniejszych zmian (I stopień ) można odepchnąć paznokieć od podłoża i wprowadzić w to miejsce kawałek gazika nasączonego roztworem alkoholu. Utrzymanie przez pewien czas tak uniesionego paznokcia przy jednoczesnym prawidłowym obcinaniu uniemożliwia jego wrastanie. Wybujałą ziarninę wału należy przyżegać lapisem. Trzeba też profilaktycznie nosić szerokie, nie uciskające stóp obuwie, prawidłowo obcinać paznokcie i leczyć nad-potliwość. Leczenie chirurgiczne jest wskazane w bardziej zaawansowanym stadium choroby. Polega ono na wycięciu bocznym płytki paznokciowej z usunięciem ziarniny. W przypadku nawrotów zaleca się fenolizację miejsca po usuniętym fragmencie paznokcia.
W ostatnich latach coraz częściej w leczeniu wrastającego paznokcia stosuje się laseroterapię.
dr n. med. Małgorzata Kolenda