U pacjentek z tym typem łysienia poziomy hormonów płciowych mogą być prawidłowe. Kobiety, u których występuje łysienie androgenowe, w pierwszej kolejności najczęściej zauważają poszerzający się przedziałek przy normalnie wyglądających włosach. Następnie włosy w obrębie okolicy czołowej i ciemieniowej stają się cieńsze, w wyniku czego dochodzi do uwidocznienia powierzchni skóry głowy.

Wypadanie włosów może być rozlane i przebiega etapami, analogicznie do łysienia typu męskiego, przy czym u kobiet pozostaje zachowana linia włosów w okolicy czołowej. Do oceny nasilenia łysienia androgenowego u kobiet służy skala Ludwiga.

Łysienie androgenowe kobiet

W diagnostyce łysienia u kobiet bierze się pod uwagę zażywane przez pacjentkę leki, wykonuje się badania laboratoryjne w celu oceny różnych zaburzeń ogólnoustrojowych, niedoborów żywieniowych oraz profilu hormonów w przebiegu cyklu miesięcznego. Następnie przeprowadza się badania obrazowe z wykorzystaniem specjalnego systemu lub wykonuje się biopsję skóry głowy z badaniem mikroskopowym pobranej tkanki.

Leczenie łysienia u kobiet, tak jak u mężczyzn, jest niezwykle trudne. W leczeniu miejscowym wykorzystuje się 2% minoksydyl i przeprowadza analizę środków do pielęgnacji włosów oraz skóry owłosionej głowy stosowanych dotychczas przez pacjentkę. W leczeniu systemowym często stosuje się preparaty o działaniu antyandrogenowym, które obniżają ustrojowy poziom androgenów. Leczenie kobiet inhibitorami 5-alfa-reduktazy nie jest powszechnie zalecane, pomimo tego, że istnieją doniesienia potwierdzające skuteczność tej terapii w leczeniu łysienia androgenowego u kobiet. Lek ten jest szczególnie przeciwwskazany u kobiet ciężarnych lub planujących zajście w ciążę, ze względu na silne właściwości teratogenne (uszkadzające płód).

Ze względu na duże trudności w leczeniu łysienia androgenowego postęp w terapii tego schorzenia można osiągnąć poprzez skojarzenie różnych metod leczenia dobranych indywidualnie dla każdego pacjenta. Dokładną ocenę efektów terapii można przeprowadzić wykorzystując metodę komputerowej analizy wzrostu włosów.

Łysienie androgenowe jest chorobą uwarunkowaną genetycznie (autosomalną dominującą), przekazywaną z pokolenia na pokolenie, zwykle dziedziczoną przez męską część rodu. Ten typ łysienia dotyczy aż 87% wszystkich przypadków łysienia u mężczyzn i tylko 8% wszystkich przypadków łysienia u kobiet. U rasy białej androgenowy typ łysienia występuje cztery razy częściej niż u rasy czarnej. W populacji białej łysienie występuje u ok. 30% mężczyzn do 30. roku życia i u prawie 50% w wieku powyżej 50. roku życia. Proces łysienia jest procesem długotrwałym. Osiwieć można czasem w ciągu jednej nocy, wyłysieć natomiast – nie tak szybko. Zwykle proces wypadania włosów trwa od 15 do 25 lat, a bardzo rzadko krócej niż 5 lat. Obliczono, że średnio rocznie u mężczyzny łysiejącego wypada około 5% włosów.

Nadmierne wypadanie włosów jest spowodowane wydłużeniem okresu telogenu, z jednoczesnym skróceniem czasu anagenu oraz zmniejszeniem stosunku obu faz – anagenu do telogenu -z prawidłowego 12:1 do nieprawidłowego 5:1. W wyniku tych zmian dochodzi do tzw. miniaturyzacji mieszków włosowych.

Różnice w łysieniu uwarunkowanym genetycznie pomiędzy kobietami a mężczyznami spowodowane są odmiennym metabolizmem androgenów (testosteronu). U mężczyzn metabolizm testosteronu jest bezpośredni. W wyniku działania enzymu 5-alfa-reduktazy testosteron przechodzi w dihydrotestosteron (DHT), który odpowiedzialny jest za wypadanie włosów skóry głowy. U kobiet metabolizm ten jest nieco dłuższy. Początkowy metabolit dehydroepiandrosteron (DHEA) przechodzi w androsteron, a następnie w testosteron. Dalsza droga metabolizmu jest identyczna Jak u mężczyzn.

Przed wypadaniem włosów kobiety chroni przemiana androstendionu w hormon żeński – estron, przeważająca nad przemianą w hormon męski – testosteron. Za ten metabolizm odpowiedzialny jest enzym aromataza. Obniżenie jego aktywności powoduje takie samo łysienie kobiet, jak u mężczyzn.

Wielokrotnie jednak łysienie u kobiet ma charakter objawowy, a najczęstszą jego przyczyną są guzy przysadki i nadnerczy. Dlatego niezmiernie ważna i konieczna jest konsultacja ginekologa i endokrynologa, zanim przystąpimy do chirurgicznego leczenia łysienia u kobiet.