Procesy starzenia najbardziej ujawniają się na twarzy. To tu zauważamy pierwszą zmarszczkę, to na skroni ktoś zauważy pierwszy siwy włos. Twarzy nie da się ukryć, jej wygląd mówi o wszystkim, a zwłaszcza o wieku. Od zarania chirurgii plastycznej jej działania były skoncentrowane na korekcji twarzy. Z początku głównie rekonstrukcyjne, z czasem zabiegi twarzy stały się też domeną chirurgii estetycznej. Jeszcze pod koniec XX wieku uznanie zyskiwały rozległe zabiegi tzw. Face liftu, a chirurdzy wykonujący te operacje chodzili w aurze herosów.
Kto mógł przypuszczać, że już dziesięć lat później taktyka korekcji starzejącej się twarzy nie będzie taka jednoznaczna. Nawet zagorzali orędownicy „głębokich” liftów dostrzegają zalety postępowania mniej inwazyjnego. Śmiało można dziś stwierdzić, że w korekcjach twarzy nastała epoka rozważnej i elastycznej taktyki opartej zarówno na zabiegach chirurgicznych jak i procedurach małoinwazyjnych. Dziś wiele z tych korekcji, które wiązały się ze znaczną ingerencją można zastąpić łagodniejszym postępowaniem, mniej ryzykownym, acz równie skutecznym. W sukurs tej zmianie taktyki idą oczekiwania pacjentów.
Dzisiejszy człowiek nie tylko chce dobrze wyglądać, ale pragnie szybko i małym kosztem czasowym osiągnąć cel. Stąd chirurg stający do walki z procesami starzenia twarzy musi znać wiele technik i wiedzieć kiedy i jak je stosować.
To dziś jedyna droga do sukcesu, a mierzony jest on liczbą zadowolonych pacjentów.