Mimo że określenie „anti-aging” jest powszechnie stosowane, nie odzwierciedla ono w pełni kierunku działania tej dziedziny medycyny.
Starzeje się bowiem każdy człowiek i nikt nie może powstrzymać tego procesu. Jednak celem tej specjalności jest tworzenie optymalnych warunków zdrowotnych dla pacjenta w wieku średnimi starszym. Medycyna „anti-aging” wykorzystuje wszystkie możliwe środki, które mają pomóc człowiekowi cieszyć się w pełni życiem teraz i w przyszłości, a jednocześnie odsunąć w czasie wszelkie przypadłości zaawansowanego wieku.
Pierwszą ważną komponentą terapii jest prowadzenie zdrowego stylu życia, opartego na stosowaniu odpowiedniej diety oraz codziennej aktywności fizycznej. W tym celu niezbędna jest określona edukacja ze strony lekarza i fizykoterapeuty.
Drugą komponentę stanowi indywidualnie dobrana farmakoterapia, czyli suplementacja wysokiej jakości witamin, antyoksydantów oraz enzymów. Należy też wspomnieć o profilaktyce osteoporozy przez stosowanie odpowiednich form i dawek preparatów wapnia i witaminy D.
Sporo dyskusji wśród lekarzy wzbudza terapia hormonalna, mająca na celu poprawienie witalności pacjenta. Polega ona na podwyższeniu poziomów hormonów do ich wartości optymalnych. Tutaj należy wymienić stosowane od szeregu lat estrogeny i gestageny w tzw. hormonalnej terapii zastępczej u kobiet oraz coraz powszechniej stosowany testosteron lub dihydrotestosteron u mężczyzn. Wiele doniesień naukowych zajmuje się wykazaniem korzystnego wpływu w terapii „anti-aging” melatoniny, hormonu wzrostui DHEA-S.
Takie kompleksowe leczenie, stosowane w mniejszym lub większym zakresie, wymaga okresowych kontroli pacjentów, powtórnych badań w celu oceny ogólnego stanu zdrowia, jaki efektów stosowania powyższej terapii.