Wargi sromowe mniejsze są fałdami skórnymi otaczającymi wejście do pochwy (Rycina). Większość kobiet pragnie, by ich wargi sromowe mniejsze były ukryte pod wargami sromowymi większymi. Nadmiernie powiększone wargi sromowe mniejsze lub ich asymetria są nie tylko częstą przyczyną obniżonego komfortu psychicznego, związanego z obawą o atrakcyjność własnej sfery intymnej, ale również mogą być źródłem dolegliwości związanych z codzienna aktywnością fizyczną, życiem płciowym i noszeniem obcisłej bielizny. W niektórych przypadkach kobietom z dużymi wargami sromowymi może towarzyszyć ból w trakcie stosunków płciowych. Jest to problem stosunkowo częsty. U wielu kobiet powiększenie warg sromowych mniejszych wynika z uwarunkowań genetycznych, natomiast w pozostałej grupie pacjentek, ich deformacja jest wynikiem uszkodzeń, głównie poporodowych lub może być związana z fizjologicznym procesem starzenia się tej okolicy ciała. Część kobiet może czuć się nieatrakcyjna i chcieć poprawić jakość swoich doznań seksualnych przez chirurgiczną korekcję niedoskonałości tej intymnej okolicy ciała. Ponadto często nadmiernie przerośnięte wargi sromowe mogą być źródłem zakłopotania i skrępowania w obecności partnera seksualnego.
Labioplastyka jest więc jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów w zakresie ginekologii estetycznej.
Stan przed (A,B) i bezpośrednio po (C) plastyce warg sromowych mniejszych.
Kto jest najlepszym kandydatem do plastyki warg sromowych?
Kobiety odczuwające dyskomfort podczas aktywności seksualnej bądź zakłopotane wielkością lub asymetrią swoich warg sromowych.
Operacja, okres pooperacyjny, znieczulenie
Zabieg polega na chirurgicznym usunięciu nadmiaru tkanki, a brzegi rany są zszywane pojedynczymi szwami rozpuszczalnymi lub szwem ciągłym. Zabieg ten wskazany jest u kobiet, które posiadają za duże, zdeformowane lub asymetryczne wargi sromowe. Jest to zabieg ambulatoryjny wykonywany w znieczuleniu ogólnym, miejscowym lub podpajęczynówkowym. Długość operacji wynosi około 2 godzin.
Po zabiegu mogą wystąpić niewielkie dolegliwości związane z pooperacyjnym obrzękiem i gojeniem się rany, które ustępują po około 1-2 tygodniach. Rana pooperacyjna goi się z reguły bez powikłań, nie powodując widocznych blizn.
Przygotowanie do zabiegu
Przed operacją zlecane są podstawowe badania diagnostyczne: Badania krwi (Grupa krwi, Morfologia, OB, P/c antyHBS, HBSAg, P/c antyHCV, Mocznik, Elektrolity [Na, K], Glukoza w sur. krwi, INR, APTT, Białko, CRP, Albuminy, Kreatynina, D-dimer) + Badanie ogólne moczu, RTG klatki piersiowej, EKG, zaświadczenie od stomatologa o braku stanu zapalnego w obrębie jamy ustnej. W dniu, w którym ma się odbyć znieczulenie, przez 6 godzin przed zabiegiem nie wolno nic jeść ani pić.
Zalecenia po zabiegu
Pacjentka przez kolejne 2-3 dni powinna prowadzić oszczędzający tryb życia, bez wielu godzin w pozycji siedzącej lub intensywnych ćwiczeń fizycznych. Wskazana jest wstrzemięźliwość seksualna w okresie 4 tygodni po zabiegu.